հայ. պերճ “բարձր”, “պանծալի”, “փառավոր”, “զարդարուն” բառից, որ նաև գործածական է հայերի մեջ իբրև անձնանուն և անուշ իգական վերջածանցից : Գործածվել է դարում և այսօր էլ բավական տարածված անուն է: