հայ. գոհար հասարակ բառից, որ նշանակում է “ադամանդ”կամ “անգին քար”: Իբրև անձնանուն գործածական է 12-րդ դարից. փոխառություն է պարս. guhar բառից: Ժողովրդի մեջ այսօր էլ տարածված է Գովհար, Գուհար ձևերով: Սրա փաղաքշականն է Գոհարիկ, որ հաճախ երևում է իբրև անկախ անուն: վերջերս հանդիպում ենք Գոհարինե՝ ինե իգական ածանցով հնարած անվանը, որը միանգամայն ավելորդ է, քանզի Գոհար անունը միայն իգական է եղել: