հայ. խաժ /կապտականաչ/ և ակն /աչք/ բառերից. նշանակում է “խաժ աչքեր ունեցող”, “կապուտաչյա” /ինչպես՝ Սևակ, Ցոլակ/: Անցյալում բավական տարածված էր և այժմ էլ գործածական է: Սրանից էլ Խաժակյան ազգանունը: