հայ. հմանք բառից, որից ունենք հմայիչ ածանցը և հմայել բայը: Առձեռն բառարանը բացատրում է իբրև “հմուտ” կամ “տեղյակ”: Հյուբշմանը կապում է պահլ. humak և զենդ. humaya բառերի հետ և մեկնում իբրև gehorsam “լսող” (“Arm.Gram”-47): Հայերեն անուն է և նշանակում է “հմայիչ աչքերով” (հմայ+ակ), ինչպես՝Խաժակ, Ցոլակ, Սևակ և այլն: Սրա փաղաքշական ձևերն են՝ Համիկ, Համակ, Համո: Այժմ էլ տարածված անուն է: