հայ. հուր և աչ/ք/ բառերից՝ յա ածանցով. նշանակում է “կրակի պես վառ աչքեր ունեցող”: Հայոց հնագույն անուններից է: Անցյալում Հրաչյա անունը տալիս էին թե տղաներին և թե աղջիկներին, հետո ստեղծեցին Հրաչուհի իգական անունը: Գործածական անձնանուն է: Կրճատ՝ Հրաչ, Հրաչիկ: