հայերի մեջ գործածական է եղել IV-V դարերում, հետո առժամանակ մոռացվել է և միայն վերջին ժամանակներս սկսեց գործածվել իբրև արական անձնանուն:Քանի որ այս անունը փոխառություն չէ,և ոչ մի ազգի մեջ չենք տեսնում, ուստի սրա ստուգաբանությունը պետք է որոնել նախահայկական լեզուների մեջ:ՀԲ այս անունը չի ստուգաբանում, Հ. Աճառյանը համարում է անհայտ ծագման բառ: Կրճատ ասում են Գարիկ, Գարեն,Գարո: Կա նաև Գարեգինյան ազգանունը: Որոշ բարբառներում հնչում է Գարագին: