հուն. Theodoros անունից, որ նշանակում է “աստծո պարգև” /ռուս. ՂպՊՏՐ /: Այս անունը շատ տարածված է եղել Կիլիկյան Հայաստանում: Ժողովրդի մեջ դարձել է նախ Թևաթորոս /կապվելով թև, թևավոր բառի հետ /, ապա՝ Թո- րոս, որը և հանդիպում է այսօր: Սրանից է Թորոսյան ազգանունը: